ฉบับนี้ขอคุยเรื่องนโยบายของว่าที่รัฐบาลใหม่ที่กำลังเป็นที่วิพากษ์วิจารณ์กันอย่างแพร่หลาย คือ นโยบายค่าแรงขั้นต่ำ 300 บาทของพรรคเพื่อไทยครับ

แรกที่ผมได้ยินนโยบายนี้ ผมมีความรู้สึกว่า เป็นนโยบายที่ค่อนข้างเลื่อนลอย จะมีประโยชน์ก็เพียงใช้เรียกคะแนนเสียงในการเลือกตั้งเท่านั้น เพราะการที่อยู่ๆจะเพิ่มค่าแรงขึ้นมาโดยที่ผลผลิตทุกอย่างเท่าเดิม ผลกระทบย่อมตกอยู่กับผู้ประกอบการที่มีรายจ่ายสูงขึ้น ถ้าไม่แบกรับภาระไว้เองก็ต้องปรับราคาสินค้าให้แพงขึ้น และหากเป็นสินค้าส่งออก ราคาที่สูงขึ้นย่อมทำให้สูญเสียความสามารถในการแข่งขันในตลาดโลก

กระนั้น เมื่อมาคิดในอีกแง่หนึ่ง การขึ้นค่าแรงเป็น 300 บาท ก็มีข้อดีของมันเองอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน ที่เห็นได้ชัดเจนคือ ชีวิตความเป็นอยู่ของผู้ใช้แรงงานดีขึ้น ต้องยอมรับว่า เงิน 300 บาท/วัน สำหรับการใช้ชีวิตในกรุงเทพฯทุกวันนี้นั้น ไม่ได้มากอะไรเลย แต่ทั้งนี้ต้องอยู่ภายใต้เงื่อนไขที่ว่า สินค้าอุปโภคบริโภคพื้นฐานต้องไม่ปรับตัวสูงขึ้นมากนัก  ผลที่ตามมาอีกอย่างหนึ่งคือ บริษัท, องค์กรต่างๆ มีแนวโน้มที่จะจ้างพนักงานระดับนี้น้อยลงเพื่อลดค่าใช้จ่าย ทำให้กลุ่มผู้ใช้แรงงานต้องพยายามพัฒนาทักษะและคุณภาพตนเองให้มากขึ้น (แต่ในทางกลับกันก็อาจจะทำให้อัตราการว่างงานสูงขึ้นด้วยเช่นกัน)

หากมองโลกในแง่ดีสุดๆ ในระยะยาว นโยบายนี้จะทำให้ไทยเราสามารถพัฒนาคุณภาพแรงงาน เพิ่มผลผลิต และทำให้ช่องว่างระหว่างคนจนและคนรวยแคบลง

แล้วมีประเทศไหนที่เคยใช้นโยบายแบบนี้บ้างไหม? แล้วผลเป็นยังไง?

คำตอบคือ มีครับ ถึงแม้จะไม่เหมือนซะทีเดียว แต่ก็ใกล้เคียงมาก ประเทศนั้น คือ กรีซ

กรีซ มีพรรคการเมืองใหญ่อยู่สองพรรค ซึ่งแต่ละพรรคก็ใช้นโยบายประชานิยมหาเสียงมาตลอด คล้ายๆกับของเรานี่แหละครับ เช่น เพิ่มค่าแรง, ลดภาษีสำหรับผู้ซื้อรถยนต์คันแรก, สร้างระบบอำนวยความสะดวกต่างๆ ฯลฯ ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ทั้งหมดนี้เป้าหมายหลักก็เพื่อใช้เรียกคะแนนเสียงจากประชาชนกลุ่มใหญ่ นโยบายเหล่านี้จำเป็นต้องใช้เงินมหาศาลทั้งสิ้น ซึ่งมีแต่รายจ่าย แต่ไม่มีนโยบายที่จะสร้างรายรับขึ้นมาชดเชย ทำให้รัฐบาลต้องแบกรับภาระเหล่านี้ ซึ่งก็หนีไม่พ้นต้องไปกู้ยืมเงินจากต่างประเทศ/ IMF กู้ยืมมาโดยยังไม่มีแผนรองรับว่าจะใช้คืนยังไง เมื่อถึงที่สุดแล้ว ขีดความสามารถในการแข่งขันยังย่ำอยู่กับที่ และ ตัวเลขงบประมาณขาดดุลมหาศาล ทำให้เศรษฐกิจของประเทศพัง และระดับความน่าเชื่อถือตกต่ำถึงขีดสุด ซึ่งปัญหาของกรีซนี้ยังส่งผลกระทบไปถึงเศรษฐกิจยุโรปอีกด้วย

แน่นอนครับว่า ปัจจัยแวดล้อมต่างๆของกรีซและไทยนั้นไม่เหมือนกัน นโยบายค่าแรง 300 บาท หากจะนำมาใช้จริงต้องพิจารณาปัจจัยต่างๆให้รอบด้าน โดยเฉพาะเรื่องการควบคุมภาวะเงินเฟ้อ มิฉะนั้น ชีวิตความเป็นอยู่ของผู้ใช้แรงงานก็จะเหมือนเดิม และจะต้องมีนโยบายมารองรับภาระที่เพิ่มขึ้นของทั้งภาครัฐและผู้ประกอบการ

ผมคิดว่า ควรจะตั้งเป้าหมายหลักๆไว้ที่ 1. พัฒนาคุณภาพแรงงานในระยะยาว และ 2. ลดช่องว่างระหว่างคนรวยและคนจน ซึ่งทั้งสองอย่างนี้ไม่ใช่จะเป็นไปไม่ได้ อยู่ที่ความจริงใจของว่าที่รัฐบาล

ครับ ก็ได้แต่หวังว่า นโยบายนี้จะไม่ได้มีประโยชน์เพียงแค่เรียกคะแนนเสียงให้พรรคเพื่อไทยเท่านั้น คอยติดตามกันต่อไป ฉบับนี้ สวัสดีครับ